Wat is het en wat zijn de consequenties?
Een tenniselleboog (in vaktermen laterale extensoren tendinopathie) is pijn aan de buitenzijde van de elleboog, soms uitstralend in de onderarm. Deze problemen ontstaan wanneer de weefselbelastbaarheid van de pees de belasting niet meer aan kan of kon.
Het komt het vaakst voor bij mensen tussen de 35 en 54 en net zoveel bij mannen als bij vrouwen.
De pees zit vast aan de spier die de pols en hand beweegt. De pijn wordt vaak gevoeld tijdens grijpen, tillen, handen schudden, wringen of tijdens het toetsenbord- of muisgebruik.
Vaak zien we een graduele ontwikkeling. Eerst is het alleen pijnlijk bij een bepaalde activiteit waarna de pijn weer verdwijnt wanneer de arm opgewarmd is, waarna het weer terugkomt als je stopt met de activiteit. Wanneer het beeld voortduurt kan het pijnlijk worden bij de meeste arm, pols of handbewegingen, of het zelfs in rust pijn gaan doen.
Deze irritatie kan men in de pees aantonen door middel van echografisch onderzoek. Veranderingen die met deze beeldvormende techniek kunnen worden vastgesteld zijn: volume toename van de pees door vocht, verminderde rangschikking van de vezels in de pees, ingroei van kleine bloedvaatjes, etc. Het kan ook voorkomen dat deze veranderingen gezien worden bij iemand die geen pijnklachten heeft. Veranderingen in de peesstructuur zijn dus niet per definitie een bevestiging van de diagnose. Andersom geldt dit wel: de elleboogpees tendinopathie laat vrijwel altijd een veranderingen in de peesstructuur zien.
Hoe lang duurt het?
Niet-operatieve behandeling van de tenniselleboog resulteert in het verdwijnen van de klachten bij 90% van de mensen binnen een jaar.
De duur van deze klachten is afhankelijk verschillende factoren, zoals:
- Het al dan niet kunnen aanpassen van de oorzakelijke factoren (zowel belasting als belastbaarheid);
- Hoe lang de klachten al gaande zijn (klachten die al langer bestaan hebben ook meer tijd nodig om te herstellen);
- Het niveau waarop iemand weer moet kunnen belasten (zwaardere fysieke beroepen bijvoorbeeld).
Vaak leidt ongeduld tot een toename van de duur. Pezen zijn erg traag in het zich aanpassen, dit proces heeft veel tijd nodig. Waar we eerder geneigd waren te zeggen dat de behandeling 8-12 weken in beslag neemt, is het tegenwoordig gebruikelijk om hier 6 maanden voor uit te trekken.
Wat is de oorzaak?
Een tennis elleboog is een overbelastingsklacht van de pezen aan de buitenzijde van de elleboog. Dit ontstaat bij een disbalans tussen de belasting en belastbaarheid, ofwel wat kan mijn pees in relatie tot wat doe ik met mijn pees. Dit kan een heel duidelijk verhaal zijn waarbij er een duidelijke overbelasting is geweest, meestal door veel of zwaar herhaaldelijk bewegen of door herhaaldelijke kleine trauma’s.
Verdere risicofactoren, naast herhaaldelijke bewegingen, zijn overgewicht en roken.
Hoe kan ik het onder controle krijgen?
De kern van de behandeling bij de fysiotherapeut is voorlichting, oefentherapie en mobilisaties, eventueel aangevuld met percutane electrolyse (PE).
Het hoofddoel van de behandeling is het vergroten van de weefsel belastbaarheid; oftewel het vermogen van de pees om belasting te kunnen weerstaan. Weefselbelastbaarheid verhogen kan helaas niet middels massage, dry needling of andere passieve therapieën zoals shockwave e.d.
De cellen in de elleboogpees moeten worden geprikkeld middels oefeningen, om de pees vervolgens op de nieuwe belasting te kunnen laten aanpassen. Dit gebeurt zowel door de eigenschappen de weefselstijfheid als de vezels van de pees te veranderen.
De oefentherapie kan eventueel vooraf worden gegaan door percutane electrolyse (PE of EPTE). Hierbij gaat men met een dunne naald in de peesplaat, waarna er een laag frequente stroomlading op wordt gezet. Dit proces van electrolyse zorgt voor een gunstig milieu in de pees, het verandert onder andere de zuurgraad (PH) die heerst binnen de pees. Herstel processen kunnen daarbij beter optreden. Hierbij kan zowel de pijn als de structuur in positieve zin beïnvloed worden.
Uw therapeut zal in ieder afzonderlijk geval besluiten of deze behandeling van meerwaarde kan zijn. De kern van de behandeling van peesplaat irritatie ligt altijd in het terugvinden van de balans tussen belasting en belastbaarheid.